Wandelen met een dwarslaesie dankzij dynamisch exoskelet

Het onmogelijke mogelijk maken. Niet alleen voor onze klanten doen we dit graag, maar ook voor mensen met een dwarslaesie. Salure werkt daarom samen met het Project MARCH van TU-studenten aan een – voor zover bekend – wereldwijd unicum. Om voor deze mensen mogelijk maken wat vrijwel iedereen om ze heen kan, maar zij niet: wandelen. Waarheen ze maar willen.

Dit is geen succesverhaal. We zijn er namelijk nog lang niet. Daarom gaan we ook dit collegejaar door met het ondersteunen van Project MARCH.

De eerste stappen zijn trouwens al gezet: eind augustus wandelde Koen van Zeeland (34) door Delft. Dat is bijzonder, want sinds 2013 kan hij niet meer lopen. Niet meer op eigen kracht, tenminste. Een bedrijfsongeval maakte daar een eind aan. Maar Koen bleef niet bij de pakken neerzitten. Hij krabbelde weer op, en onder meer werkt hij nu samen met het non-profit Project MARCH, gevormd door een team van zo’n 26 studenten van de TU Delft.

Bekijk hier een video van Koen, wandelend door Delft op vrijdag 22 augustus 2021:

Tussenjaar

Het Project MARCH (motor assisted robotic chassis for humans) bestaat sinds 2015. Elk collegejaar zet een nieuwe lichting studenten haar studie een jaar stop en wijdt zich voor een jaar aan de ontwikkeling van een prototype exoskelet – een uitwendig skelet, dus – voor iemand met een dwarslaesie. Hierbij bouwen ze steeds voort op inzichten en ontwikkelingen uit eerdere jaren.

Design Presentation Project MARCH VI

Piloot

Koen is de huidige piloot van Project MARCH. Hij trok afgelopen jaar een telkens verder verbeterd gemotoriseerd robotisch pak aan, om in de praktijk te testen. Hij is het belangrijkste lid, vinden de studenten dan ook. Want wie kan beter aangeven wat er nodig is om het exoskelet bruikbaarder te maken, dan de gebruiker zelf?

Naar buiten

Bijzonder aan de plannen van het team van Project MARCH VI – dat van afgelopen collegejaar – was de stap naar buiten. In voorgaande jaren bouwden studenten aan een exoskelet dat zo hoog mogelijke ogen moest gooien op de Cybathlon, een internationale wedstrijd voor lichamelijk gehandicapte mensen met bionische ledematen: geavanceerde, elektronische protheses. Daarmee moeten de piloten een parcours met vooraf gedetailleerd bekende hindernissen afleggen. Zoals een bank om van op te staan, een oneffen terrein om over te wandelen en een trap om op en af te klimmen. Het robotharnas werd dan ook daarop voorgeprogrammeerd.

Ommetje

Afgelopen jaar sloeg Project MARCH een andere weg in. „Het vijfde team, van het voorgaande jaar, had deze obstakels goed onder de knie. Daar viel weinig meer op te innoveren”, legt teamwoordvoerster Puck Noorlag uit. „Het is ontzettend fijn dat iemand met een dwarslaesie met een voorgeprogrammeerd exoskelet weer kan lopen, maar het brengt het gebruik van exoskeletten niet dichter bij het dagelijks gebruik. Daarom hebben wij als het zesde team ervoor gekozen om ons niet te focussen op een Cybathlon, maar juist op het dynamisch maken van het exoskelet.” Niet een parcours met vooraf bekende hindernissen werd de uitdaging, maar een wandeling. ”Gewoon” een ommetje, door het stadscentrum van Delft.

Keien

Alleen, zo’n ommetje is helemaal niet gewoon voor een robotisch exoskelet. Hij bewandelt dan een terrein met steeds volstrekt onbekende obstakels. Een asfaltweg kan overgaan in bestrating. Klinkers kunnen plaatsmaken voor keien. De ene trottoirband is hoger dan de andere. Je komt telkens weer andersoortige bruggen tegen, met steile en flauwe hellingen. Soms sta je opeens voor een trap – de ene keer met smalle hoge treden, de andere keer met brede en lage treden. En soms wil je weleens zitten, op een van de vele bankjes langs een gracht.

Koen loopt door Delft met het exoskelet

Dieptecamera’s

De studenten moesten dus een exoskelet ontwikkelen dat ter plekke oplossingen voor voorkomende situaties moest kunnen vinden. Het, voor zover bekend, eerste dynamische exoskelet ter wereld. Geen gedetailleerd voorgeprogrammeerd exemplaar, maar een die kon anticiperen op steeds wisselende omstandigheden. Met dieptecamera’s die de omgeving driedimensionaal uitlezen, om het loop- of zitpatroon te bepalen.

Salure

Precies op dat gebied heeft Salure het nodige te bieden. Om een exoskelet (steeds beter) te kunnen laten reageren op informatie uit de omgeving, moeten de ontwerpers namelijk grote hoeveelheden data van zijn boordcomputer op de juiste wijze verzamelen, visualiseren en analyseren. Salurepartner Jaco van Hengel: „Dat is iets waar wij elke dag mee bezig zijn: onze business intelligence-specialisten proberen dagelijks patronen in grote hoeveelheden data te herkennen. Om vervolgens aan de hand hiervan nog meer processen te automatiseren. Normaal gesproken maken we zo de salarisadministratie steeds slimmer, en helpen we bedrijven om betere beslissingen te nemen. Nu helpen we met onze bevindingen team MARCH om het exoskelet steeds accurater te laten functioneren.”

Project MARCH op bezoek bij Salure’s Data & Analytics team

Actieradius

Daar maken de studenten dankbaar gebruik van. „Het helpt heel erg als je kunt sparren met mensen die veel ervaring hebben met data-analyse”, vindt TU-student Thijs Veen, data-analist van Project March VI. „We kwamen dan langs bij Salure om te brainstormen over de uitdagingen we hadden. En over hoe we die konden oplossen. We hebben bij ze op locatie software geschreven die een solide basis vormt om gemakkelijk verder te kunnen werken. Bijvoorbeeld op het gebied van de actieradius van het skelet: daarvoor heeft Salure bekeken hoeveel onze accu’s werkelijk leveren en hoeveel kracht de gewrichten moeten leveren voor elke beweging.”

De samenwerking ging erg goed, oordeelt hij. „Als we hulp nodig hadden, dan kregen we die heel snel.”

Concreet bijdragen

Salure ondersteunt Project MARCH sinds het afgelopen collegejaar van 2020-2021. Van Hengel: „ Wij waren op zoek naar een sponsorproject dat paste bij onze missie samen slim vooruit.” Naast financiële steun wilde Salure concreet inhoudelijk kunnen bijdragen met data-expertise. „We vinden ontwikkeling en innovatie belangrijk. Project MARCH sloot hier prachtig op aan. Hiermee dragen we bij aan iets wat het leven van een groep mensen op de lange term echt kan veranderen. Op deze samenwerking zijn we heel trots.”

Nominatie

Inmiddels heeft de samenwerking geresulteerd in de nominatie voor de Computable Awards 2021, in de categorie Zorgproject. Met de jaarlijkse awards stimuleert Computable, een Nederlandstalig ict-vakblad en -platform, opvallende ict-projecten in Nederland.

Na team VI staat team VII nu klaar om te starten. Ook dit team gaat Salure komend collegejaar ondersteunen. Want zoals gezegd: we zijn er nog lang niet. Maar we gaan vooruit. Samen met Koen.